Да се одржат активни глобалните синџири на храна е клучно за време на кризата COVID-19

Пандемијата COVID-19 претставува огромен терет за јавните здравствени системи ширум светот, а милиони луѓе во најнапредните светски економии се во некаква форма на карантин.

Знаеме дека човечката загуба ќе биде голема, и дека огромните напори за промена кон подобро носат со себе големи економски трошоци.

За да се намали ризикот од уште поголема загуба – недостиг на храна за милиони, дури и во богатите земји – светот мора да преземе итни мерки за да ги минимизира нарушувањата во синџирите на снабдување со храна, вели KjУ Донгју Генерален директор на Организацијата за храна и земјоделство при Обединетите нации (ФАО) во врска со случувањата со пандемијата на COVID-19.

Потребен е глобално координиран и рационален одговор за да се спречи оваа здравствена криза да предизвика криза со храна во која луѓето не можат да најдат или да си дозволат храна.

Засега, COVID-19 не предизвика никаков притисок врз сигурноста на храната, и покрај објавите за преполни опсади на супермаркетите.

Иако нема потреба од паника – има доволно снабдување со храна во светот за да се нахранат сите – ние мора да се соочиме со предизвикот: огромен ризик храната да не биде достапна таму каде што е потребно.

Масовното ширење на COVID-19, со сите придружни затворања и блокади, создаде логистички тесни грла во долгите вредносни синџири на модерната глобална економија.

Ограничувањето на движење, како и основното аверзивно однесување на работниците, може да ги спречат земјоделците од одгледување и преработка на храна. Недостаток на ѓубрива, ветеринарни лекови и други суровини, исто така, може да влијаат на земјоделското производство.

Затворањето на ресторани и поретко купување намирници ја намалуваат побарувачката за свежи производи и риба, кои влијаат врз производителите и добавувачите, особено врз малите земјоделци, со долгорочни последици за сè поурбанизираното население во светот, без оглед дали се наоѓа во Менхетен или Манила.

Несигурноста околу достапноста на храна може да ги натера креаторите на политики да спроведат трговски рестриктивни мерки со цел да ја заштитат националната сигурност на храната.

Со оглед на искуството од глобалната криза на цените на храната, 2007 година, знаеме дека ваквите мерки можат само да ја влошат ситуацијата.

Ограничувања на извозот, воспоставени од земјите извознички, за да ја зголемат достапноста на храната во земјата, може да доведат до сериозни нарушувања на светскиот пазар на храна, што резултира во раст и зголемена нестабилност на цените.

Во 2007-2008 година, овие брзи мерки се покажаа исклучително штетни, особено за земјите со ниски приходи и со дефицит на храна, како и за напорите на хуманитарните организации да обезбедат намирници за сиромашните и ранливите.

Сите треба да учиме од нашето неодамнешно минато и да не ги правиме истите грешки двапати.

Креаторите на политики мора да се грижат да избегнат ненадејно затегнување на условите за снабдување и проток на храна.

Додека секоја земја се соочува со свои предизвици, соработката – меѓу владите и целокупниот спектар на сектори и засегнати страни – е од најголема важност. Доживуваме глобален проблем што бара глобален одговор.

Мораме да осигураме дека пазарите на храна функционираат правилно и дека информациите за цените, производството, потрошувачката и залихите на храна се достапни за сите во реално време. Овој пристап ќе ја намали неизвесноста и ќе им овозможи на производителите, потрошувачите, трговците и преработувачите да донесат информирани одлуки и да спречат неоправдано панично однесување на глобалните пазари на храна.

Здравствените ефекти на пандемијата COVID-19 врз некои од најсиромашните земји сè уште не се познати. Сепак, можеме да кажеме со сигурност дека секоја криза со храна, како резултат на лошото креирање политики, ќе биде хуманитарна катастрофа што можеме да ја избегнеме.

Веќе имаме 113 милиони луѓе кои доживуваат акутен глад; во субсахарска Африка, четвртина од населението е потхрането. Какво било нарушување на синџирите на проток на храна ќе ги интензивира и човечките страдања и предизвикот за намалување на гладот ​​ширум светот.

Ние мора да сториме сé што е можно за да не дозволиме да се случи тоа. Превенцијата чини помалку. Глобалните пазари се клучни за балансирање на шоковите во понудата и побарувачката низ земји и региони, и ние треба да работиме заедно за да се осигураме дека нарушувањата во синџирите за снабдување со храна се минимизираат колку што е можно повеќе.

COVID-19 силно не потсетува дека солидарноста не е добротворна организација, туку здрав разум, се вели во соопштението на Кју Донгју Генерален директор на ФАО