Дождот го јаде лебното зрно во Пелагонија и родот е под просекот
Лебот е поскап оти мора да се увезува жито и брашно
Климатските промени го десеткуваа лебното зрно во најголемата житница во земјава Пелагонија. Ако до лани жетварите се мачеа со сушите, годинава обилните дождови во пролетта и почетокот на летото непосредно пред жетвата ја измија пченицата. Приносите и квалитетот на родот годинава се под просекот. На одредени парцели приносот е меѓу 2 и 2,80 тони од хектар, а намалена е и хектолитарската маса, еден од параметрите по кои се цени квалитетот на пченицата. При намален род, дел од мелничарите ќе мораат да озбезбедат жито и брашно од увоз, што секако ќе влијае врз цената на лебот.
„Млинарите ни велат немате квалитетна пченица, па набавуваат од Србија. Предлагаме нека го продаваат лебот во Србија. Треба да направиме иницијатива да не купуваме домашен леб, да бараме од Србија да ни донесат“, вели од најголемите одгледувачи на жито во Пелагонија, Митат Исмаиловски од Будаково, по загижувачките состојби со ниските приноси и квалитет на лебното зрно годинава.
Тој посочува дека врз порастот на цената на лебот и тоа како влијаат климатски промени зашто се намалува производството и квалитетот, а напоредно со тоа се зголемува увозот на пченица и брашно. Тоа подразбира и трошоци за превоз, даноци на граница, па откупната цена е повисока и рефлектира врз цената на лебот. Исмаиловски вели дека е потребна сериозна државна стратегија за да не се намалат уште повеќе полињата под жолто класје, што е стратешка култура во земјава.
„Ако лебот се произведува од наше жито и брашно и цената би била пониска. Но, тоа не може да се направи во услови кога приносите жито се десеткувани, а државата предалага минимална помош од три денари за килограм жито предадено кај регистриран прареботувачки капацитет до 31 август, а за јачменот кој годинава даде богат род по 6 тони од хекатар се предлага помош од 12 денари. Отпупната цена што ја даваат млинарите е 9 денари од килограм, со помошта од три денари ако ја дозволи Владата ќе изнесува 12 денари, а производната цена им е 17, па сум во загуба. Не сум луд со 5 денари од џеб да ги финансирам мелничарите“, вели Исмаиловски.
Сè повеќе селата се празнат, а дел од земјоделците се чувствуваат немоќно да се борат со климатските предизвици.
„Да го продадам годинешниот род, ќе ги собирам машините, имам околу милион евра вложено во механизација и ако најдам откупувач ќе ги продадам сите, ќе се откажам од обработка на 400 хектари со житни култури. Ќе се откажам од земјоделство по 35 години работа, ги задржав синовите околу мене, внучиња, но не оди работата“, кометира Исмаиловски.
Мелничарите велат дека цената на житото ја утврдува пазарот, а тие барат да купат што поквалитетно лебно зрно за поисплатлива цена. Додаваат дека земјава за лебно зрно е увозно зависна, домашно жито има сè помалку, па приморани се потребните количини што недостигаат да ги набавуваат од странство. Врз цената на лебот која се движи од 35 денари за векна па нагоре, влијаат и скапите енергенси, работната сила и други трошоци.
