Земјоделието во клештите на политичката пропаганда
Ситуацијата е лоша – и во сточарството, и кај тутунарите, и кај жетварите кои се приморани да ја продаваат пченицата за бадијала, и кај лозарите. Многу политички пораки, а малку вистински мерки. Затоа бројот на земјоделци забрзано се намалува
Пишува Анета Блажевска
Погрдно звучи зборот пропаганда во ушите на обичниот граѓанин, а уште подолно и мизерно кога тој ќе се искомбинира со реалната пропаганда која им се сервира на земјоделците. Категорија на граѓани кои со пот и мака произведуваат храна за сите нас, земјоделски производи кои ѝ носат девизен прилив на државата, – објави https://nezavisen.mk/zemjodelieto-vo-kleshtite-na-politichkata-propaganda/.
Токму во овие предизборни месеци, пред локалните избори, партиските пропагандни машинерии (информативни служби, сектори за комуникации.. .или како и да се нарекуваат) лево, десно, центристички ориентирани, забревтано работат да го „сомелат“ и земјоделецот во пропагандниот барабан. Битката е голема оти регистрирани земјоделци во државата има околу 65.000, плус нивните семејства надминуваат над 120 илјади потенцијални гласачи. Бројка што не е за потценување. Но и овие бројки зборуваат многу, ако се земе фактот дека земјоделието е во слободен пад, оти бројката на регистрирани земјоделци само пред десетина година изнесуваше 90.000. Бројките не се извадени од ракав, туку од официјална изјава на министерот Цветан Трипуновски ланската година.
Пропагандната машинерија добро осмислена, прво се зафати за тутунарите, ги има над 22.000 производители, и реално е „добар лов“ на потенцијални гласачи. Пратениците на ВМРО-ДПМНЕ од Прилеп (Петар Ристески, Билјана Кузманоска и Дејан Проданоски), се сликаа со министерот Трипуновски и најавија она што навидум обичниот тутунар сакаше да го чуе.
„Договоривме едно такво ветување за првата наредна седница на Собранието на Македонија, а тоа е измени и дополнување на Законот за тутун. Ќе го ставиме во закон нивното барање да не може да се увезува ситнолисен, ориентален тутун додека не се откупи и последниот лист тутун од домашното производство“, објави Ристески на Фејсбук.
Како да е тоа лакрдија, пратениците заборавија дека „подобри услови за тутунопроизводителите, сигурен откуп, фер цени и јасни правила“ не се кажуваат на Фејсбук, за собирање лајкови.
Меѓутоа, земјоделци кои професионално се во тутунопроизводството експресно возвратија на партиската машинерија – тутунарите повторно ќе бидат излажани – пренесени жедни преку вода!
„А бре пратеници, за тоа ли ве гласавме?“, реагираа производители.
Тутунарите се децидни дека треба да има целосна забрана на увоз на ситнолистен, необработен тутун, а не владејачката партија под притисок на откупувачите да прави временска забрана во период на откуп на тутун, од 15 декември до крајот на откупот 1 март, со како што велат „циркузантска дефиниција“ – „Забраната е се додека не се откупи и последниот лист тутун од домашното производство”.
Тоа во суштина не е никаква забрана, туку само мачкање на очите на тутунарите демек – „забрануваме увоз“, незадоволството што тутунарите не го кријат.
Ако пратениците на ВМРО-ДПМНЕ се сериозни, тогаш треба од сериозен терен, а не од Фејсбук, да им одговорат на тутунарите: За какви измени на Законот за тутун станува збор? Колку изнесува законски субвенцијата за тутун во прва, втора и трета класа? Дали тие како пратеници имаат објаснување зошто целиот тутун се откупува во прва класа, и дали не се крши Законот кога веќе има правилник за проценка на квалитетот на тутунот, а целиот оди во прва класа, за што се верификуваат и мостри пред секоја откупна реколта?
И, најважното прашање за пратениците: Дали со откуп на целиот тутун во прва класа од страна на комбинатите, ја задолжуваат државата да врши исплата на субвенции само во прва, највисока класа, и за висококвалитетниот тутун и за „ѓубрето“, со што ја креваат крајната цена на килограм тутун на штета на буџетот на државата кој го полнат сите даночни обврзници? Дали ваквиот популистички откуп не се коси со закон, под нивна палка?
Сликата со тутунопроизводството е само едно камче во мозаикот македонско земјоделие, кој никако да се состави дел по дел. Производството на жито и житни култури, сточарството и лозарството е во крајно незавидна ситуација со огромен број на проблеми кои се резултат на повеќегодишни системски слабости, лоши политики, нестручен кадар на важни и одговорни функции. Плус на сето ова реалноста со климатските промени со сѐ поголемо штетно влијание, како и застарената технологија, недостаток на модернизација и иновативни технологии и земјоделски практики.
Кога сме кај житото, и оваа година жетварите се оставени на милост и немилост на откупувачите. Над 25.000 земјоделци кои произведуваат пченица на 70.000 хектари се директно засегнати. Договорената цена од 12 денари за кило жито, со амин на МЗШВ, не се почитува, и ајде „пошто-зашто“ пченицата од нива се откупува за 11 или 10 денари за килограм. Овие цени се мизерни, никако не ги покриваат трошоците за производство и апелите на земјоделците килограм пченицата да не е под 15 денари за килограм никој не сака да ги чуе.
На житото се налепи и СДСМ и реши да ќари поен плус кај гласачите. Трајан Димковски, екс-министер за земјоделие и за цело време на високи функции во МЗШВ, обзнани дека „македонското земјоделството тоне секој ден“, само не кажа дали почна и од денот кога тој беше на чело на секторот земјоделство. Димковски кажа дека во време на владите на СДСМ, пченицата се продавала и по 17 денари за килограм и тоа како што тврди „не така одамна“.
„За да им помогне, СДСМ заедно со земјоделците поднесе и амандман за поддршка од 5 денари по килограм за предадена пченица. Но, власта немаше слух“, рече Димковски и не кажа како на ова не се сетил пред СДСМ да ја изгуби власта.
Земјоделците не можат да се стрпат, па на пропагандите на политичарите возвраќаат со пцуење и на социјалните мрежи плукаат по сѐ „живо и диво“. Меѓутоа експресно стасаа смирувачки тонови од некои земјоделски асоцијации, во стилот – не се секирајте жетвари, во Србија и Грција е бетер. Па следеа советите од типот – да ја складираат пченицата и да не се грижат оти трошоците за складирањето ќе им ги надомести државата. Па и тоа дека и за лани МЗШВ што им должи за складирањето, ќе им го исплати.
Прашањето е: Каде да ја складираат пченицата, во дворот, по дома… ја дадоа од нива. До петокот беа ожнеани и откупени 40 милиони килограми пченица. Што не им кажаа порано дека ќе се плати складирањето! Зошто на откупувачи им се прогледува низ прсти „уцената“, ако сакате по таа цена арно, ако не, нема да откупуваме ќе си увеземе од Грција. Ама тоа било пазарна економија.
Целиот текст на овој линк https://nezavisen.mk/zemjodelieto-vo-kleshtite-na-politichkata-propaganda/
