Оплодувањето на земјоделските култури со овие елементи не треба да се потценува, бидејќи тие се одговорни за формирање на вредни хранливи материи за луѓето и животните.
Една од најважните цели на современото земјоделство, заедно со зголемувањето на производството на храна, е обезбедување на скоро сите основни минерали и органски материи за одржување на човечкото тело во добра состојба и за правилно функционирање на органите. За оптимални метаболички процеси, на човечкото тело му се потребни околу 50 минерални елементи, од кои главните се:
макроелементи: K, Mg, Ca, P
микроелементи: Fe, Zn, Cu, I, Se
Недоволното внесување на ниту еден од овие елементи доведува до метаболички нарушувања и болести, нарушување на развојот на децата и големи економски загуби во општеството.
Иако земјоделските култури се главен извор на минерали во човечката храна, тие не секогаш содржат доволно количество на овие елементи за да ги покријат нивните потреби.
Нивото на минерали во земјоделските култури зависи од голем број фактори, вклучувајќи генетски карактеристики, климатски услови, карактеристики на почвата, степенот на зрелост на културата во моментот на бербата. Според студиите, околу 2/3 од светската популација е во ризик од недостаток на еден или повеќе минерални елементи и тоа се смета за еден од најсериозните предизвици со кои се соочува човештвото. Затоа, животната средина и земјоделските практики се важна компонента на истражувањето за производство на здрава храна. Важен фактор во оваа област е правилната исхрана на земјоделските култури и во овој поглед, со модификација на препораките за ѓубрива, може позитивно да влијае на содржината на минерали и органски соединенија важни за здравјето на луѓето или слично.
Минералните макроелементи најчесто со кратко снабдување со храна се калиум и магнезиум.
Калиумот одамна е препознаен како важен елемент и фактор на здравјето во исхраната на животните и луѓето. Тоа е трет минерал по содржина во човечкото тело по калциумот и фосфорот. Калиумот игра важна улога во пренесувањето на електричните импулси од централниот нервен систем и го регулира природниот ритам на срцето, како и одржувањето на физичката состојба на течностите во човечкото тело (крвен притисок, активност на бубрезите).
Недоволното внесување калиум предизвикува замор, срцева аритмија, слабост во мускулите, грчеви, одложен рефлекс, апатија, сува кожа. Потребната дневна доза се зголемува со возраста и е помеѓу 3000 и 4700 мг. Храната од растително потекло е главен извор на концентрацијата на калиум и кај нив варира во голема мерка.
Откриено е дека калиумот може да ја зголеми содржината на ликопен во доматите.
Откриено е дека вишокот азот ја намалува концентрацијата на витамин Ц кај некои овошја како портокали, лимони, мандарини и јаболка. Спротивно на тоа, калиумското ѓубрење е поврзано со повисоки концентрации на витамин Ц. Квалитетот на куркумата се оценува според содржината на куркумин, што е корисно за превенција и третман на голем број на болести. Откриено е дека содржината на куркумин значително се зголемува со ѓубрење со калиум. Исто така, калиумот ја намалува содржината на токсични соединенија.
Голем број на студии покажаа позитивна улога на калиум во однос на некои негативни ефекти на азотот врз квалитетот на производството. На пример, содржината на штетен акриламид во компирите за пржење се зголемува под влијание на азот. Експериментите во Германија откриле дека додавањето калиумско ѓубриво во азотот ја намалува содржината на акриламид.
извор: Градина.мк
