Пиењето безбедна свежа вода сочинува само 2,5% од водата на нашата планета. Со оглед на тоа дека голем дел од оваа вода е недостапна, т.е. премногу длабоко под земја или заробена во поларни глечери, и покрај новите методи на пребарување и снабдување, остануваме само со околу 1% од водата достапна за употреба.
И ако реалните количини на свежа вода на Земјата би биле доволни, а нејзината популација е трипати поголема, проблемот се создава со нерамномерна распределба на свежата вода. Најголем недостаток имаат токму земјите од Третиот свет каде растот на населението е најизразен, а тие во исто време се најранливи со зголемената состојба на загадување на малкуте ресурси што ги поседуваат. Повеќе од 1 милијарда луѓе во 21 век живеат без пристап до безбедна и чиста вода. Ова се нарекува воден стрес, а брзото загадување ги тера експертите да веруваат дека процентот на земји изложени на воден стрес само ќе се зголеми.
Дебатата за безбедна вода за пиење е поделена на две половини, едната се залага за пиење вода е неопходно право за секој човек под сонцето, додека други сметаат дека тоа е само економски ресурс за купување и продажба. Некако е ирационално да се разгледа она што ви е потребно за да преживеете како економски ресурс, но во исто време, она што е неопходно е најдобрата валута, нели?
Најголемите загадувачи на водата се индустријата и, неочекувано, но вистинското, модерното земјоделство. Бидејќи производството на храна што не е насочено кон органско производство се заснова на растечкото производство, таквите производители не се секираат да користат ѓубрива и пестициди за да ги зголемат приносите. На овој начин големи површини на земја се загадени со овие супстанции, кои се испуштаат со дожд во почвата и ги загадуваат подземните извори на вода за пиење.
Затоа, управувањето со водата за пиење треба да биде една од основните задачи на човештвото. Дури и ако сите фабрики престанат да испуштаат гасови и отрови во воздухот во овој момент, и сите производители да престанат да пестицидираат на своите полиња, да престанат со испуштање на индустриска вода во речните текови, ќе бидат потребни децении за еко системот да се прочисти. Неопходно е да се управува со водата на начин што ќе примени одржлив развој, затоа што ако загадуваме вода нема алтернатива.
Оваа течност важна за животот, е општо добро и ниту една компанија или организација не може да полага право на нејзина ексклузивна употреба. Беше донесен амбициозен план на собранието на ООН 2000 година за да се преполови бројот на луѓе кои немале пристап до вода за пиење до 2015 година. Некои подобрувања се очигледни, но сепак имаме уште многу работа да направиме за да му дадеме на секоја личност пристап до она, што е нивно природно право.
Валинтена Соколовска
