Патлиџанот или синоним модар патлиџан највероватно потекнува од Индија. Се одгледува во цел свет на површина околу два милиони хектари. Кина е најголем производител на модар патлиџан,потоа следува Индија, Египет и Турција. Во САД се одгледува во државата Њу Џерси. Се смета дека во Европа го пренеле Арапите помеѓу 6 и 7 век.
Кај нас се одгледува воглавно на мали површини за потребите на преработувачката индустрија и домакинствата.Плодот по форма може да биде топчест, јајцевиден, или во форма на круша а тежината од 0,500– кг. Ниско калоричен е или содржи вкупно 30 калории, содржи: калциум, натриум и калиум од минерали потоа 92,7% вода, 1,1 % протеини, 5,7% јагленихидрати, мали количини на витамин Ц, витамин Б, и траги од saponin , и алкалоиди
Обилува со антиоксиданси: антоцијан , насунинон и флавонин. Во готварството се цени најмногу неговиот карактеристичен вкус и можат да се припремат многубројни карактеристични јадења како готвени така и пржени.
Плодот се бери во технолошка зрелост кој по боја е виолетов и со сјајна покожица и доста цврст. Старите плодови, меки, овенати со темна боја не се за употреба, бидејки содржат доста од алкалоидот (Solanin)koj ствара проблеми со варењето на храната,а со варењето на патлиџанот на поголема температура solaninot се намалува дури за 50%. Лековити својства : делува антиалергиски, против воспаление и содржи антиканцерогени материи. Антиоксидантите ги чуваат клетките од оштетување и пропаѓање.
Патлиџанот се одгледува како едногодишна култура, со добро развиен коренов сиситем и со изразен централен корен. Стеблото е разгрането и достигнува висина до 1,5 м. Листовите се прости и крупни што зависи од бујноста на растението. Цветовите се виолетово обоени.Од прецветувањето до оплодувањето на плодот поминува околу 20 дена, а од поникнувањето до почетокот на првата берба околу 120-130 дена. Во зависност од сортата плодот може да биде со виолетова до црна боја ,бела , жолта, зелена .
После сеидбата температурата треба да се одржува од 23‐250C, а додека нокните температури треба да се движат од 16‐180C. За нормален развој потребно е температурата на почвата да биде од 20‐220C. Модриот парлиџан се произведува исклучително со расад. Начинот на производство на расад е доста сличен со производството на расад од пиперка, а се расадува кога добро ке се формираат котиледоните или првите листови. Садењето на расдот на стално место е кога временски ке поминат 50‐60 дена и се сади на растојание од 60‐70 x 40‐50см. што зависи од бујноста и сортата на модриот патлиџан. Многу тешко се вкоренува и затоа првото окопувањ е после 20‐30 дена. Во текот на вегетацијата се окопува 2‐3‐пати. До приодот на формирање на плодовите почесто се наводнува, а во фаза на плодоносење на секои 5‐7 дена, со поголема количина на вода. Модриот патлиџан е растение со долга вегетацила и со поголеми потреби на NPK губрива посебно фосфор и калиум, а при недостаток на тие елементи доаѓа до опаѓање на цветовите. Зтоа е потребно во текот на веѓетацијата де се извршат 2‐3 прихранувања со NPK ѓубрива, а исто така е потребно фолиарно прихранување со комплексни минерални ѓубрива кои се потребни во фаза на појавата на пупки и цветови. За подобро оплодување се користат и бумбари или со потресување на цветовите. Што се однесува до заштитата од болести и штетници кои го напаѓаат модриот патлиџан се истите кои ѓи напаѓаат и друѓита врсти од fam.Solanaceae во текот на веѓетацијата. Најзначајни габни заболувања кои го загрозуваат порастот на модриот патлиџан се полегнувањето на расадот или Pythium spp., Phytophtora spp., Rizoctonia spp., потоа Verticillium spp., Phomopsis spp. Бербата на модриот патлиџан без обзир на местото на производство отпочнува 60‐70 дена. Приносот се движи од 50‐80т/ха што зависи од сортата и должината на веѓетацијата и плодоносење. Плодовите се чуваат на собна температура 5‐7 дена, а на температура до 50 C и до неколку недели.
